Into the Wild - Umphang

Gutentag! Deze keer vanuit Chiang Mai, het noorden van Thailand. Het lijkt een eeuw geleden dat we in Bangkok zaten, in the middle of everything. Nadat Wouter en ik vanaf het centrum richting New Road Guest House zijn gegaan wat nogal een wild tuktuk ritje bleek te zijn midden in de spits, vertrokken we met een busje met gids Jimmy en 5 anderen richting het busstation van Bangkok. In dat busje ontmoetten we Tim uit Breda, Ela en Adam uit Polen en Theresa en Amanda uit Denemarken, het groepje voor de Umphang-trek. Vanaf het busstation bracht Jimmy ons naar de bus richting Mae Sot. Na een rit van 13 uur in een bus met een airco waar je u tegen zegt (freaking cold), werden we achterin een truck naar een heel eenvoudig guesthouse gebracht. Hier sliepen we met z'n zevenen voor een paar uurtjes (het was 5 uur snachts) om de volgende ochtend een marktje op de grens met Myanmar te bezoeken. Na dit bezoekje (sextoys, sigarettes, en local food in overvloed) stapten we in een busje richting Umphang. Dit busje bleek ook door de locals gebruikt te worden, dus werd er alles mee vervoerd (we zaten lekker tegen elkaar geplakt met in het midden een nieuwe scooter, zakken met eten en bloemen). Wouter en Tim mochten op het dak van de auto zitten tijdens de rit, wat super bleek te zijn omdat we in the middle of nowhere in de bergen reden en het uitzicht dus geweldig was. Ik had er graag op gezeten, maar de eerste verschillen tussen man en vrouw werden duidelijk, ik als vrouw mocht niet op het dak zitten (inappropiate). Na een rit van 4 uur door de bergen (meer dan 1000 scherpe bochten) kwamen we aan in Umphang en konden we even bijkomen in een local bamboehut. Na diner en de kennismaking met de guide Kurd, werd uitgelegd wat ons de komende dagen te wachten stond. De volgende ochtend begon de dag met een raft van ongeveer 3 uur over een rivier die helaas niet zo wild bleek te zijn. Halverwege stopten we bij een Hot Spring (natuurlijke jacuzzi), wat even puur genieten was. Na een aantal slangen, een aap gezien te hebben lunchten we even snel en was het tijd voor de wandeling van die dag. Toen de Kurd mij mijn Vans aanzag trekken grijnste hij even, wat toen al niet veel goeds voorspelde. Het hiken begon al flink stijl, met een flinke klim omhoog. Onze condities bleken nogal tegen te vallen en de temperatuur was minstens 30 graden. Gelukkig maakte de omgeving alles goed, en maakte Kurd tijdens een pauze voor iedereen een beker en een roerlepel uit een stuk bamboe. waar we de rest van de trip uit konden drinken. Na een flink zware tocht van minstens 3 uur (12 km stijl omhoog en omlaag) en de ontdekking van een King Cobra en wat Tarantula's door Kurd en de andere guide, konden we het laatste uur over een zandpad lopen en deden Amanda en Theresa een poging om ons wat Deense liedjes te leren (lees: drinking songs). Moe en licht oververhit kwamen we aan op het Wildlife Camp waar tentjes voor ons klaar stonden. Ela en Adam kwamen op het idee te gaan zwemmen in de rivier, wat een briljant idee bleek te zijn. De rivier was ijskoud maar prachtig mooi, met lianen waar je op kon schommelen en miniwatervalletjes. Refreshed en relaxed liepen we richting de bamboehut waar diner al klaarstond, inclusief kaarslicht en de nodige junglegeluiden. Na het eten, tijdens het spelen van Weerwolven met een frans stel erbij, kwam Kurd met 'another funny game'. Dit bleek een gigantische kikker aan een stuk touw te zijn, die hij ongeveer op mijn schoot gooide. 'He was just walking his frog', Kurd vond de reacties prachtig, helemaal toen bleek dat hij de kikker 5 minuten later in de wok gooide om op te eten bij zijn rijst. Na een nacht met jungle geluiden en minder subtiele maar minstens zo 'natuurlijke' liefdesgeluiden vanuit de tent van het franse stel ('oui oui oui') begon de dag met een wandeling richting de prachtige, grote waterval. Na een klim omhoog was het tijd om te zwemmen en een duikje te nemen vanaf een stuk van de waterval op een hoogte van +/- 8 meter. Wouters supercamera bleek hierna wat minder super te zijn en heeft na een duik met wouter van de waterval het een beetje opgegeven en alleen nog wazige foto's gemaakt.Na de waterval trip stond er wederom een 'local lunch' op ons te wachten en was het tijd voor hike 2. Deze keer richting een local village ongeveer 2 uur wandelen verderop. Bij aankomst bleek er die dag een wedding te zijn, waarbij direct duidelijk was dat na de trouwerij het usual was om subtiel gezegd 'alcohol te nuttigen'. Na de droppen van de tassen in een van de hutten, gingen we op bezoek bij de mensen uit het dorp, die wild dansend (vooral gangam style wonderbaarlijk genoeg) en zelf gemaakte wodka drinkend ons verwelkomden. Na wat Thaise Wodka en een dansje mee te hebben gedaan, leidde Kurd ons rond door het dorp om de huizen en gewoonten te kunnen zien. 'S nachts bleek de wedding nog door te gaan tot 6 uur 'sochtends met karaoke en konden we in de ochtend de schade van de wodka duidelijk zien (een van de guides lag brabbelend onder een dekentje ergens op de grond zijn roes uit te slapen). Na een goed ontbijt kwamen een aantal dorpelingen aangereden op olifanten. De olifanten probeerden vanaf de grond een hapje mee te eten van ons ontbijt, best gezellig. Na het ontbijt mochten we per 2 tal opstappen om 3 uur through the jungle te rijden. Dit bleek een best zwaar en stijl pad te zijn, maar zo zo zo mooi (en pijnlijk!). Na deze rit en dus puur genieten werden we met een bus terug naar Umphang gereden. Pas op de weg terug naar Mae Sot begon het besef te komen dat dit echt een once in a lifetime experience was. De pure natuur, de guides, de dorpelingen en de olifanten hebben zo'n indruk gemaakt.. Zo goed, zo fijn, op de weg terug, met je hoofd in de wind en in de zon, fijne musicplaylist ('tikkie techno' a la Wouter Buursma) het besef; this is the life. A rush of energy, luck and adrenaline. Ik kan niet anders zeggen dan dat dit zo'n aanrader is, niet denken, gewoon doen. Nu zitten we in een resort hotel in Chiang Mai met Tim en de Denen, inclusief zwembad even bij te komen van alles. Straks door naar Chang Rai, of toch met de bus meteen door naar Laos. We weten het nog niet precies, en het maakt niet uit. Want de datum en tijd zijn wij al kwijt. We gaan nu waar we willen zijn, vrij van planning. En het voelt goed, zo goed. Adios Amigos!